Een muziekkenner zal er misschien schande van spreken maar ik ken de componist Dmitri Shostakovich (1906-1975) enkel van naam en ik had wel eens een muziekstuk van hem gehoord. Ik ben dan ook geen kenner maar een amateur en genieter van klassieke muziek. Dus verder ging mijn kennis (voor zover je dit “kennis” kan noemen natuurlijk) niet. Als ik ons jaarlijks programma voor het Concertgebouw samenstel, dan pik ik er ook steeds enkele “niet-bekenden” uit, zoals het strijkkwartet nr. 15, opus 144 (1974) van Dimitri Shostakovich uitgevoerd door het Zehetmair Quartett. Het is het laatste strijkkwartet dat hij schreef. De pessimistische gedachtegang van iemand, geplaagd door ziekte en pijn, die het einde van het leven voelt naderen zijn duidelijk voelbaar in dit strijkkwartet. Net zoals in alle stukken van zijn latere oeuvre, zo heb ik ondertussen geleerd. Aan de uitvoerders gaf Shostakovich de opdracht om het stuk op zo’n een manier te spelen dat “de vliegen dood uit de lucht zouden vallen, en het publiek vanuit verveling de zaal zou verlaten”.
Voor zover er vliegen waren, zullen deze dood gevallen zijn, maar het publiek verliet de kamermuziekzaal van het concertgebouw niet. Het muziekstuk was melanchool, droevig, donker, pessimistisch, …. maar prachtig. Een puike prestatie van de uitvoerders!
Geniet mee van onderstaand geluidsfragment. Het is het eerste deel (Elegie) van het strijkkwartet nr. 15.
Gezien en gehoord in het Concertgebouw te Brugge op 9 februari 2001.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten