Geert Hoste licht de Belgische crisis en de Frietrevolutie toe op CNN.

Blijkbaar weten ze Geert Hoste ook in het buitenland te vinden.
Op zijn gekende wijze mocht hij de Belgische crisis toelichten. Vermoedelijk vond CNN geen Belgische politicus die nog geloofwaardig genoeg was. Alhoewel, “Michel Daerden en Anglais” had een mooi alternatief geweest...

Het origineel wordt geruild voor de kopie

In een nieuwe peiling van de Waalse krant Vers l’Avernir dondert de CD&V naar beneden en maakt de N-VA een sprong van 5%. Het origineel wordt blijkbaar steeds meer ingeruild voor de kopie. De katholieken hebben blijkbaar afgedaan op alle vlak.
Momenteel heeft dit echter weinig opgebracht. Bart De Wever en co hebben ons nog niet uit het slop kunnen trekken. Maar ook Di Rupo en Milquet tonen nog steeds geen enkele wil om tot een compromis te komen. (Veel blablabla, maar geen boemboemboem.) Maar gelukkig hebben we nog onze staatsman Didier, die ons de ultieme oplossing zal geven…

Wat minder tendentieuze berichtgeving in de media zou natuurlijk ook nuttig kunnen zijn. De berichtgeving van de RTBF rond de begrafenis van Marie-Rose Morel is daar terug een pijnlijk voorbeeld van. Morel was zeker ook niet “my cup of tea” en haar extreemrechtse gedachten waren en zijn verwerpelijk. Maar een begrafenis op een dergelijke manier verslaan is beneden alle peil. En… het zorgt ervoor dat de N-VA een nog hogere score zal bereiken in de volgende peiling…. (of bij de verzieking van binnen enkele maanden?)

• Bron taartdiagram: Vers L’avernir
• Bron grafiek: Nieuws.be

Shostakovich's laatste strijkkwartet: mooie treurnis.

Een muziekkenner zal er misschien schande van spreken maar ik ken de componist Dmitri Shostakovich (1906-1975) enkel van naam en ik had wel eens een muziekstuk van hem gehoord. Ik ben dan ook geen kenner maar een amateur en genieter van klassieke muziek. Dus verder ging mijn kennis (voor zover je dit “kennis” kan noemen natuurlijk) niet. Als ik ons jaarlijks programma voor het Concertgebouw samenstel, dan pik ik er ook steeds enkele “niet-bekenden” uit, zoals het strijkkwartet nr. 15, opus 144 (1974) van Dimitri Shostakovich uitgevoerd door het Zehetmair Quartett. Het is het laatste strijkkwartet dat hij schreef. De pessimistische gedachtegang van iemand, geplaagd door ziekte en pijn, die het einde van het leven voelt naderen zijn duidelijk voelbaar in dit strijkkwartet. Net zoals in alle stukken van zijn latere oeuvre, zo heb ik ondertussen geleerd. Aan de uitvoerders gaf Shostakovich de opdracht om het stuk op zo’n een manier te spelen dat “de vliegen dood uit de lucht zouden vallen, en het publiek vanuit verveling de zaal zou verlaten”.
Voor zover er vliegen waren, zullen deze dood gevallen zijn, maar het publiek verliet de kamermuziekzaal van het concertgebouw niet. Het muziekstuk was melanchool, droevig, donker, pessimistisch, …. maar prachtig. Een puike prestatie van de uitvoerders!
Geniet mee van onderstaand geluidsfragment. Het is het eerste deel (Elegie) van het strijkkwartet nr. 15.





Gezien en gehoord in het Concertgebouw te Brugge op 9 februari 2001.